Stikstofcrisis

Geen Bossenkap, geen vergunningen!

Economie belangrijker dan natuur en klimaatdoelstelling?

Minister Schouten antwoord tijdens het Algemeen Overleg Tweede Kamer 12 september 2019 op de vragen van de heer Wassenberg en de heer Von Martens om eens goed naar de plannen van N2000 te kijken omdat deze nergens Bomenkap voorschrijft, het volgende:  “niet zo generiek. Ik ga daar niet zo’n algemene uitspraak over doen, want dan kunnen wij echt aan de andere kant weer in de problemen komen met doelen die we ook moeten halen”.

De doelen waar de Minister (die zowel natuur als stikstof in haar portefeuille heeft) op doelt zijn de vergunningen die uitgegeven moeten worden om de bouw vlot te trekken en andere projecten.

Door de uitspraak van het Hoge Gerechtshof aangespannen door MOB Johan Vollenbroek mogen er geen vergunningen meer worden uitgegeven.

De oplossing die op papier bedacht is om het te doen voorkomen dat het stikstofgehalte omlaag gaat, zoekt men in de natuur door deze te vernietigen. Bossenkap, grond afgraven, chopperen etc. Gaat dit werkelijk het stikstofgehalte omlaag brengen, of juist niet?

Voor wie nog beschikt over gezond verstand:

Dit is wat Leffert Oldenkamp, Wageningen er over zegt:

De stikstof die in de bomen is opgeslagen vormt geen ‘bedreiging’ voor de vegetatie. Bedreiging dan in de zin van verdringing van vegetatie. Die stikstof zit daar min of meer opgeborgen.

De vele stikstof verbindingen (eiwitten, humus etc.) liggen in het bosecosysteem, overigens slechts in algemene zin, vast. Er worden voortdurend andere verbindingen mee gevormd. Hooguit dat een heel klein deel in organische stof (humus) in de bodem wordt toegevoegd. Maar de stikstof blijft met bos in het systeem en voor de groei van het systeem (ontwikkeling van biodiversiteit) wordt er ook nog eens N uit de atmosfeer opgenomen. Vaak is dat met micro-organismen ( bv. op de naalden van de dennen) en dan is het de N in zuivere vorm die daar vooral voor dient. Maar ook NOx en NH4 kunnen in het systeem worden opgenomen.

Het bosecosysteem is derhalve een opslagsysteem voor stikstof, waardoor er juist geen bedreiging is voor verdringing van plantjes die graag op arme grond groeien.

Verder is er nog het effect dat door complete opruiming van bomen, struiken en bodemvegetatie de populaties bacteriën veranderen. Juist die bacteriën gaan overheersen die in staat zijn om in minerale grond de lucht aan stikstof te binden. Onze lucht bestaat immers voor 80% uit N2. Dat is heel veel.

Het opruimen van bos heeft dus tot gevolg dat je de voorraadkast van stikstof open zet en het omgekeerde bereikt van wat je wilt bereiken. Daarnaast gaat het mechaniek in werking om extra stikstof te binden die voorheen niet nodig was in het systeem.

Daarnaast heeft het verwijderen van bos geen enkel effect op de van verkeer, luchtvaart, scheepvaart, industrie en landbouw afkomstige overmaat aan stikstof verbindingen. Die ‘deken’ blijft continue z’n invloed doen gelden. De natuurlijke eco-systemen zijn dus voortdurend bezig met een opbouw waarvoor allerlei vormen van N nodig zijn.

Met (extra) uitstoot van verkeer en landbouw etc. zal de groei  wel toenemen , maar dat zijn onder de huidige omstandigheden vooral de stikstof minnende planten ( bramen en Prunus….).

Zelfs een bos ecosysteem dat nog steeds in ontwikkeling is draagt  bij aan het verlagen van de immer toenemende druk van stikstof uit de atmosfeer.

Natuur herstel maatregelen zijn wel te bedenken, maar dan moet SBB vooral denken aan het bestrijden van o.a. Prunus en bramen. Dan blijft de verdringing ( als natuurlijk fenomeen) wel doorgaan, maar iets minder erg.

Met verwijderen van bos help je dus de boeren en de bouwers van de wal in de sloot omdat er méér in plaats van minder stikstof in de atmosfeer komt.