Burgerparticipatie, werkelijk?

Burgerparticipatie is hot! Het klinkt lekker, en burgers krijgen het gevoel dat ze er toe doen. Dus dat we mogen mee “participeren” met de Bossenstrategie stemt ons vol goede moed.

Er worden door het ministerie van LNV twee dagen georganiseerd: één in Zwolle en één in Den Bosch. Een afgevaardigde van ons Landelijk team gaat er naar toe. Het valt hem op dat er een behoorlijk aantal “experts” aanwezig zijn (met elk hun eigen belangen).

Stichting Groeneveld:

Op 5 september 2019 wordt door Stichting Groeneveld een Bossymposium georganiseerd. Afgevaardigden van ons landelijk team uit Groningen en Noord-Holland gaan er naar toe. De verwachtingen worden vrij snel de bodem ingeslagen. De organisatoren weten waar ze naar toe willen en sturen daar met stevige hand naar toe. De zogenaamde discussie c.q. inspraak groepjes die worden gevormd, worden keihard geframed met vaste stellingen en gesloten vragen. De eindrapportage die naar buiten wordt gebracht, levert vanuit diverse hoeken veel kritiek op. Landelijk Netwerk Bossen-Bomenbescherming kan zich er totaal niet in vinden, zeker niet na wat zij ervaren hebben op  dat Groeneveld symposium. Hoe anders was het Symposium van de Heimans en Thijssen Stichting op 2 november 2019.

Een aantal deelnemers laat de organisatoren weten het verslag geen juiste weergave van de gang van zaken te vinden, maar het verslag wordt hier niet op aangepast.

Zoals reeds vermeld op onze home pagina: Onze petitie en onze reactie op haar Kamerbrief van mei 2019 hebben de aandacht getrokken van het ministerie en er kwam een overleg voor “burgerinspraak”. Dit overleg kwam echter nadat de eerste aanzet van de Bossenstrategie reeds was opgeleverd. Die eerste aanzet maakte dat er nog steeds gewoon door kon worden gegaan met boskap. Minister Schouten was er dan ook als de kippen bij om die bomen te laten kappen! Dit gaat dus al tien maanden lang zo door terwijl de Bossenstrategie nog niet eens door de Kamer is! De schade die dit heeft toegebracht is niet meer omkeerbaar.

In totaal hebben we drie keer overleg gehad met de projectmanagers van de Bossenstrategie. Waar we tegen ageren is niet persoonlijk bedoeld, alle overleggen zijn zeer prettig verlopen. We ageren tegen het feit dat we ons nog steeds niet gehoord voelen! We voelen ons meer in dienst staan van het proces “burgerparticipatie” dat door onze inbreng als een groot rookgordijn kan worden neergelegd over de Bossenstrategie.

In bijvoorbeeld de nieuwsbrief van april 2020 van het ministerie valt te lezen: de ontvangers van de nieuwsbrief zijn op een of andere manier betrokken bij de Bossenstrategie. Die betrokkenheid wordt gewaardeerd, omdat input nodig is voor een breed gedragen Bossenstrategie; en men vervolgt:  ‘We houden u op de hoogte van de ontwikkelingen via een aantal nieuwsberichten om zo met vereende krachten aan een gezond bos te kunnen werken’.
Dat is merkwaardig. Enerzijds vindt men input noodzakelijk, maar anderzijds kiest men voor het unilateraal informeren van de betrokkenen. Dat zijn geen vereende krachten. Dat wijst op pseudo-inspraak (tijdens een tweetal bijeenkomsten), terwijl de overheid verder werkt aan haar eigen plan en de ‘betrokkenen’ slechts informeert over de ontwikkelingen. Het ministerie van LNV “betrekt een breed palet aan deskundigheid”, maar dit zijn allerlei clubjes die op een of andere manier met bos te maken hebben, maar vanuit economisch belang en op deze manier lijkt het bos een speeltje van allerlei. Als men serieus streeft naar een breed gedragen Bossenstrategie, dan ontbreekt een heel belangrijke speler op het terrein: de bevolking van Nederland.

Deze schijn-participatie of schijn-democratie staat perfect beschreven in de essay van Professor dr. Herman Bröring, hoogleraar bestuursrecht te Groningen en Albertjan Tollenaar. Zij beschrijven in hun casus de gang van zaken rond windmolens in Drenthe.  https://www.rug.nl/research/portal/files/30629783/Herman_Broring_Albertjan_Tollenaar_Vechten_tegen_windmolens.pdf

Als je voor windmolens “natuurgebieden” zet en voor Drenthe elke willekeurige plaats in Nederland, dan heb je de “inspraak” te pakken die burgers ervaren als ze hun geliefde bossen voor de vlakte zien gaan.

Er is namelijk geen inspraak!